Старонка:На чужыне (1908). Аўтограф.jpg

На чужбине. Навокала пышна цьвяты расцьвятаюць. Маркотна бражу я межъ ихъ адзинокъ, Ажъ бачу — мне синяй галоўкай кивае Нашъ родны цьвяточэкъ, прастой василёкъ. „Здароў быў, зямлячэ, схиліўшысь ў далине Панура, нявесяла шэпчэ енъ мне; — Ўспамянемъ жэ, дружэ, ў багатай чужбине А беднай, далекай сваей старане“ Максимъ Б—вичъ. 1908 г.